Tydzień temu na Dajjoba rozpoczęłyśmy cykl Myślenie- twórczość- rozwój, w którym to ukazujemy różne sposoby rozwijania twórczego myślenia. Przybliżyłyśmy wam pojęcie myślenia dywergencyjnego oraz przedstawiłyśmy zastosowanie zadań dywergencyjnych w rekrutacji. Dziś kolejne spotkanie z tym cyklem. W kilku zdaniach opowiemy o kolejnym kierunku nauczania twórczości jakim jest rozwijanie ciekawości poznawczej i myślenia pytajnego. Jest to temat rzeka dlatego dziś poznacie jedno ćwiczenie i rozwiązanie wg przemyśleń Patrycji, natomiast już za tydzień przedstawimy kolejne propozycje indywidualnej pracy nad sobą.
Na początek oczywiście, krótki i przyjazny wycinek teorii:
Ciekawość człowieka zostaje pobudzona, gdy dowiaduje się on czegoś nieoczekiwanego, zaskakującego czy nieprzewidywalnego. Kiedy człowiek zadaje sobie pytania o istniejący stan rzeczy pobudzana jest jego motywacja do zdobywania kolejnych pokładów informacji. Chęć zdobycia przez jednostkę informacji jest motorem zadawania przez niego pytań. (Mietzel G., Psychologia kształcenia, Gdańsk 2002, s.385)
Myślenie pytajne jest związane z „umiejętnościami dostrzegania, formułowania i redefiniowania pytań problemowych”. Formułowanie przez człowieka problemów jest istotą myślenia twórczego. Wiele spośród twórczych osiągnięć jest wynikiem twórczego zdefiniowania problemu (a nie jego rozwiązania). Zdolności formułowania pomocnych pytań i odkrywania problemów mogą być stymulowane odpowiednimi ćwiczeniami. (Szmidt K.J., Pedagogika twórczości, Sopot 2013, s. 484)
Przed nami pierwsze popularne ćwiczenie, które możesz wykonać samodzielnie.
Co mnie dziwi?
W tym ćwiczeniu każdy uczestnik wymienia kilka spraw, które wprawiają go w zdziwienie/zdumienie. Wypowiedź powinna być rozbudowana. Możesz także przyjąć wersję, w której temat zdziwienia jest określony.
(Źródło:http://www.profesor.pl/mat/n11/pokaz_material_tmp.php?plik=n11/n11_k_kozar_040624_3.php&id_m=12798)
Co dziwi Patrycję? Dziwi mnie wiele spraw a wśród nich: Dziwi mnie, że pomimo wiedzy na temat oddziaływań medialnych na człowieka wciąż jestem podatna na reklamy i na przekaz programów typu talent show. Dziwi mnie, że pomimo faktu, iż wszyscy uważają, że pisanie pracy magisterskiej jest odtwórcze i nie przynosi zbyt wielu wartości dla samego autora, wciąż jest wymogiem ukończenia studiów. Tym samym dziwi mnie, że czytając literaturę przedmiotu do mojej pracy magisterskiej zauważyłam, że wszyscy cytują wszystkich i piszą w zasadzie o tym samym. Dziwi mnie kiedy moja dwuletnia córka komunikuje mi, że nie ubierze się w przygotowane przeze mnie ubranie, ponieważ woli inne. Dziwi mnie wszechobecny hejt (naprawdę!). Dziwi mnie przekaz wartości reprezentowany na konkursie Eurowizji. Dziwi mnie bezrobocie wśród absolwentów wyższych uczelni oraz zjawisko pracy poniżej oczekiwań i jest to zdziwienie o negatywnym wydźwięku. Dziwi mnie piękno przyrody, cud narodzin i cykl ludzkiego życia (to pewnie pospolite zdziwienia ale uważam, że warto się nad nim zatrzymać). Dziwi mnie popularność portali typu pudelek, a tym bardziej dziwi mnie, że sama je odwiedzam (czy to jest już auto-zdziwienie). Dziwi mnie wieloetapowość procesów rekrutacji- to dobrze, że chcemy zatrudnić właściwego człowieka, to źle, kiedy zwodzimy ludzi i dajemy im bezpodstawne nadzieje. Dziwi mnie aktywność seniorów i to, że nie rzadko jest w nich więcej radości życia aniżeli wśród gimnazjalistów. Dziwi mnie zafascynowanie Polaków zachodem. Dziwi mnie, że nie czerpiemy wzorów z rozwiniętych krajów Azji. Dziwią mnie ceny paliwa. Dziwi mnie intuicja. itd
A co zdumiewa Ciebie?
Jestem ciekawa Waszych zdziwień, które możecie ujawnić w komentarzach, bądź wiadomościach prywatnych.
patrycjamizerapeczek@gmail.com
i oczywiście zapraszamy do czytania dajjoba.wordpress.com i śledzenia nowości branżowych na facebooku https://www.facebook.com/dajjoba
Witaj na Dajjoba! Budowanie własnej ścieżki kariery to niełatwy kawałek chleba. Dajjoba podpowie Ci jak go odpowiednio pokroić by zjeść ze smakiem. :) 
tzn. zadziwia i to pozytywnie cały czas;)
Dziwi mnie Moja Żona:D